PNF (proprioceptywne torowanie nerwowo-mięśniowe) to metoda oparta na prawidłowościach rozwoju ruchowego człowieka, od części proksymalnych do dystalnych, która zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała. Umożliwia to pełne wykorzystanie rezerw tkwiących w organizmie, motywuje do dalszego działania, a co najważniejsze zapewnia bezbolesną pracę.
Ruchy złożone, związane z naszą codzienną aktywnością (utrzymywanie postawy, chodzenie, siadanie, podnoszenie przedmiotów), odbywają się według określonych schematów ruchowych. Wykonanie dowolnej czynności wiąże się z odtworzeniem określonego programu ruchowego. Szczególne znaczenie w koncepcji PNF przypisuje się oporowi manualnemu. Jego podstawowym zadaniem jest przekazanie pacjentowi ścisłej informacji na temat kierunku, szybkości i kolejności wykonywanego ruchu.
PNF proponuje ruchy naturalne, które przebiegają trójpłaszczyznowo i są zbliżone do czynności dnia codziennego. Istotą metody PNF jest maksymalne pobudzenie eksteroreceptorów i proprioreceptorów znajdujących się w ciele oraz różnych sfer kory mózgowej, w celu torowania (ułatwienia) ruchu w obszarze uszkodzonym. PNF jest metodą przeznaczoną głównie dla ludzi z uszkodzeniami centralnego układu nerwowego. W ostatnich latach znalazła również zastosowanie wśród sportowców.